Jura? Dat is toch een gebergte in Frankrijk? Ook. Dit is een eiland aan de westkust van Schotland. Waarom het niet bekend is? Het is al een avontuur om er te komen. En ben je er, dan moet je zelf je route zoeken. Er zijn geen paden of bemande hutten.

Toch is het wandelen aangenaam omdat er vele hertenpaden zijn die ons de weg wijzen langs talloze zand en kiezelstranden, heidevelden, grasvlaktes en rised beaches. Deze laatste is een fascinerend geologisch verschijnsel dat je moet zin om te geloven.

Over veelal hertenpaden zoeken we de mooiste route. Er zijn zandstranden, raised beaches, heide velden, vulkanisch gevormde rots sculpturen, kloven, watervallen etc. etc.. Wassen kunnen we in een beek of we nemen een duik in de zee. Mei is de beste periode om hier te trekken. Statistisch gezien het droogste weer, lange dagen, nauwelijks midges (knutjes) en  teken. En omdat we padloos lopen is het ook zeer prettig dat de hei en overige ondergroei nog niet hoog is opgekomen.

Het programma is flexibel. Dat begint al bij de start. Die wordt bepaald hoe rustig de zee is. Dat bepaalt waar we worden afgezet. En nadat we zijn afgezet door de watertaxi, trekken we  de heerlijke lege wildernis in. Er zijn dagen om een duik in de zee te nemen of om het binnenland te verkennen.

Een annekdote:  een paar dagen zien we een vissersboot die met ons mee lijkt te dobberen richting het zuiden. Dan vaart de boot richting de kust, gooit het anker uit en komt er een man en zijn hond in een dinky naar het strand even voor ons. We lopen naar hem toe. Zwijgzaam opent de man zijn met olie besmeurde jas en pakt iets. Hij zegt: ik volg jullie nu al een paar dagen en dacht dat jullie hier wel zin in zouden hebben. Hij geeft ons een plak chocolade. Brede glimlachen en dankbaarheid alom.

Jura heeft een dorp met eigen hotel, distillery, winkeltje en pub. Er is een straat aan de oostkust die halverwege het eiland overgaat in een track. Er wonen een paar honderd mensen op een eiland ter grote van 2 maal Texel.